Speciaal voor trouwe gasten hebben we de afgelopen dagen meiwijn gemaakt. Deze drank maak je traditioneel met Duitse witte wijn (Elbling of Rivaner) en lievevrouwebedstro en serveer je lekker koud. Lievevrouwebedstro geeft een heel aparte smaak en heeft bovendien een aantal heilzame werkingen. Naast meiwijn met lievevrouwebedstro, dat zelfs nu nog in de Ardennen gemaakt wordt, bestaan er in oude kookboeken ook varianten met allerhande andere kruiden. Zelf denk ik dat het gebruik om kruiden toe te voegen aan jonge witte wijn deels te maken heeft met het drinkbaar maken van wijn die de winter niet helemaal goed doorstaan had. Wijnmakers maken hun wijn in september of oktober, en rondom april - mei is de witte wijn dan echt wel goed uitgegist en klaar om te drinken. Soms ging er echter tijdens dat proces wel eens wat mis, en hield je in het voorjaar een vat mislukte wijn over. Uiteraard werd dit niet weggegooid, dat was zonde. Met verse kruiden werd die jonge witte wijn toch weer enigszins drinkbaar gemaakt. Ik kan het natuurlijk mis hebben, maar ik vermoed sterk dat dit een van de achtergronden van het maken van meiwijn was!
Op Wijnkronieken kun je nog wat meer wat over de achtergronden lezen, hier bespreek ik twee recepten, plus wat gegevens uit een 150 jaar oud kookboek. Ik maakte woensdag twee varianten van meiwijn: één met alleen lievevrouwebedstro, dat ik slechts 15 minuten liet trekken, en één met datzelfde kruid, met stukken sinaasappel en wat suiker. Dit geheel liet ik ruim 4 uur trekken. En ik kan melden: 15 minuten is te weinig, 4 uur is teveel!
De variant met alleen lievevrouwebedstro beviel mij het beste: ik nam een fles Pinot Gris van onze nationale grootgrutter en hing er een bosje asperula odorata (lievevrouwebedstro) in dat ik enkele uren eerder in de tuin had geplukt. Het bosje had ik even te drogen gehangen, dat zou de smaak ten goede komen. Na een kwartiertje trekken heb ik het bosje kruiden verwijderd, de fles afgesloten en in de ijskast gekoeld. De wijn hield er een heel lichte kaneelsmaak aan over, en zou het goed doen bij licht cakegebak met kaneel. Misschien dat een stukje appeltaart met kaneel ook niet slecht zou smaken. Herberggasten worden van harte uitgenodigd deze variant te komen proeven (of zelf uit te proberen). Het recept komt van het Ministerie van Eten en Drinken!
De variant met sinaasappel, suiker en lievevrouwebedstro beviel me veel minder. Deze ga ik de gasten in de Herberg dan ook niet voorzetten. Het experiment heeft wel aangetoond dat er veel te experimenteren valt met jonge wijn en verse kruiden. Ik geef de liefhebbers daarom ook een paar recepten uit De Hedendaagsche Kookkunst van Maria Haezebroek, een kookboek dat zijn eerste druk beleefde in 1848 en gebruikt werd door de overgrootmoeder van Marietje van Winter, auteur van Van soeter cockene en emeritus-hoogleraar Middeleeuwse geschiedenis.
Verschillende soorten van mei-wijn: 70 gr. broodsuiker, 50 gr. zwarte aalbessenbladeren, 15 gr. wilde tijm, 9 gr. pepermunt, 8 gr. dragon, pimpernel, 5 bladeren van de salie, 3 gr. balsem, lavendel [blijkbaar wordt deze meiwijn dus later in het seizoen gemaakt!] 2-3 in schijven gesneden citroenen zonder pitten, 8 tot 10 flesschen half rijn-half moezelwijn en op iedere flesch 80-100 gr. suiker. [Ik heb het recept hier gecorrigeerd: waar salie staat stond citroenen en vice versa, maar dat lijkt mij zeker niet te kloppen, waardin. Men doet de kruiden in een kom en voegt er wijn en suiker bij. Zij mogen echter hoogstens een kwartier trekken, moeten dan verwijderd worden. Men laat de citroenen er in en doet er ter versiering nog in: appelbloesem [toch in de lente dan], viooltjes en aardbezie-bloesem, die tot een krans gevlochten kunnen worden.
Een eenvoudiger, maar ook goede vermenging is de volgende: 8 gr. citroenkruid, zwarte aalbessenbladeren, beste kaneel, 3 aan schijven gesneden citroenen, 8 flesschen rijnwijn, 625 gr. suiker.
Meestal wordt mei-wijn alleen van witten wijn (per flesch 100 gr. suiker) en onze lieve vrouwe bedstroo bereid. Maar dan zijn sinaasappelen, waarvan de schil wordt afgedaan daarin zeer aan te bevelen. Zij worden in de lengte gedeeld, en moet in elke glaasje een stukje.
Aanmerking: Het onze lieve vrouwe bedstroo zal zeer aan geur winnen, wanneer men het eenige dagen voor het gebruikt wordt, in een zeer zuiveren kartonnen doos bewaard.
Dat van die kartonnen doos vind ik heel grappig: de sinaasappel-lievevrouwebedstrovariant smaakt namelijk wel een beetje naar bordkarton!
Mariëlla
Geen opmerkingen:
Een reactie posten